Rijkdom die helaas niet eerlijk verdeeld blijkt. Het land is grotendeels in handen van een paar rijke families. De contrasten zijn immens, zeker in Manila. Sloppenwijken naast een luxueus shopping center. Ze hebben hier zelfs het grootste winkelcentrum ter wereld (3x de grootste van Europa). Geld is macht. De rijke elite baadt in luxe, de boeren van Hacienda Luisita verdienen slechts 9 pesos per MAAND! Als je weet dat 1 euro 58 pesos waard is... 66 miljoen mensen moet hier rondkomen met 2.33€/dag.

Naast de schrijnende armoede en corruptie leidt het land ook onder de gevolgen van klimaatopwarming. Overstromingen, extreme droogte die de rijstoogst vernietigt en steeds meer tyfoons (in 2013 hadden ze er 28!) zijn het gevolg. CDRC helpt mensen in armoede zich beter voor te bereiden op rampen en treedt op wanneer tyfoons langskomen.

Na de korte middagbreak in één van de vele Filippijnse winkels voor rijst met varkensvlees (De vegetariërs onder ons moesten elders gaan zoeken ), waren we te gast bij CCNCI (Climate Change Network for Community Based Initiatives).

In tegenstelling tot bij ons ondervinden de Filipinos nu al erg zware gevolgen van de klimaatopwarming. Het patroon regen- en droogseizoen is aan het verdwijnen en rijstoogsten mislukken. 80% van de mensen is landbouwer wat het land dus heel kwetsbaar maakt. CCNCI ondersteunt lokale gemeenschappen door het sensibiliseren en geven van vorming rond alternatieve voedselproductie (agro forestry, urban gardening, oude gewassen ipv genetisch gemanipuleerde), het verenigen van landbouwers en het geven van opleiding voor kinderen van boeren.

Na deze aangrijpende getuigenissen, bezochten we een wildlife center, wat een aftandse lokale zoo bleek, genoten we van een lekker ijsje (halo halo is dé specialiteit) en propten we ons in onze eerste Jeepney. Wat een ervaring!