Tijdens een bezoek aan België vertellen, Rhoda en Julie, onze collega’s van CDPC over het vijandige klimaat waarin ze werken. De Filipijnse overheid onder president Roberto Duterte (2016-2022) heeft de controle op ngo’s fors aangescherpt en huidig president Ferdinand Marcos jr. werkt bewust die angstcultuur in de hand. Rhoda: “Onze grootste uitdaging is het ‘red taggen’, de beschuldiging van de overheid dat we gewapende linkse rebellen zouden ondersteunen. Een aantal van onze organisaties, zoals Cordillera Peoples Alliance, zijn al vals beschuldigd van het financieren van terrorisme.”

“Zelfs kleine acties zoals het uitdelen van eten tijdens de corona-lockdown kunnen weggezet worden als ‘hulp aan terroristen’” Julie Mero (directeur CDPC)

Julie vult aan dat zelfs kleine acties zoals het uitdelen van eten tijdens de corona-lockdown al weggezet kunnen worden als ‘hulp aan terroristen’. Er is constante bewaking en velen in de sector lopen het risico aangeklaagd te worden. Rhoda vult aan dat zelfs kleine acties zoals het uitdelen van eten tijdens de corona-lockdown al weggezet kunnen worden als ‘hulp aan terroristen’. Er is constante bewaking en velen in de sector lopen het risico aangeklaagd te worden. Deze criminalisering van solidariteitswerk maakt het moeilijk voor organisaties om basissteun te bieden aan gemeenschappen die al onder druk staan.

Jammer genoeg is ook de Belgische context, met de huidige regering die internationale samenwerking enkel vanuit het eigenbelang vorm wil geven, niet bevorderlijk om te werken rond mensenrechten. De besparingen van 25% voor onze sector bevestigen dat. Het heeft discussies rond internationale samenwerking op scherp gesteld.

Rhoda reageert: “Landen in het Globale Noorden_[1] zijn economisch gegroeid door uitbuiting van andere, vaak inheemse mensen en grondstoffenroof. Dat is sociale onrechtvaardigheid die zich tot vandaag laat voelen op het terrein. Het heeft zich sterk doorgezet in sociale onrechtvaardigheid in bijvoorbeeld de Filipijnen. Zolang die ongelijkheid bestaat, blijft internationale samenwerking nodig. De beloofde 0.7%_[2] van het bruto nationaal inkomen moet worden afgedwongen.”

"Laten we niet verzanden in groepsegoïsme." - Eddy Couckuyt (ex-gedeputeerde Provincie Oost-Vlaanderen)

Ook Eddy Couckuyt, die als ex-gedeputeerde voor de Provincie jarenlang zijn schouders zette onder de samenwerking, betreurt de politieke tendens op federaal niveau. “Het belang van solidariteit is klein geworden. We moeten opletten niet te verzanden in groepsegoïsme.” Po: “Mondiale samenwerking met andere regio’s en organisaties als CDPC is belangrijk, het geeft ons een meer holistische en realistische kijk op de transities waar we voor staan. Ons voedselsysteem is verantwoordelijk voor 60% verlies van biodiversiteit. Willen we echt inzetten op een rechtvaardige en duurzame ontwikkeling wereldwijd, dan moeten we onze systemen aanpassen, en internationaal solidair samenwerken.”

Solidagro onderschrijft dat de 0.7% bijdrage het absolute minimum is om in Internationale Samenwerking te stoppen, maar dat we niet enkel daarop mogen focussen. Het Globale Noorden neemt namelijk zoveel meer af van het Globale Zuiden door oneerlijke handelsrelaties en grondstofontginning. Een andere mindset is nodig bij onze regeringspartijen, maar ook bij de bevolking. Internationale samenwerking is geen last, maar een morele en politieke plicht en een kans om globale problemen zoals klimaatverandering en een onrechtvaardig voedselsysteem aan te pakken.

Agro-ecologie in actie

In ons partnerschap strijden we tegen ongelijkheid en geven we gemeenschappen middelen om hun toekomst te bepalen, met agro-ecologie als een van de pijlers. We denken dan aan kleine investeringen, opleiding en steun aan de strijd voor toegang tot grond, water en zaden. Julie onderstreept de uitdagingen waar agro-ecologie vandaag tegenaan botst. Uitdagingen die sterk gelinkt zijn aan de strijd van inheemse bevolkingsgroepen.

“Als wereldburgers moeten we druk zetten op onze overheden om de rechten en de kracht van inheemse volkeren te erkennen en respecteren”- Julie Mero (CDPC)

Het Filipijnse beleid is namelijk gericht op internationale vrijhandel en werkt nauw samen met privébedrijven die investeren in grote mijnbouwprojecten en de bouw van stuwdammen voor elektriciteit. Daarnaast zorgt klimaatverandering, met als gevolg onder meer toenemende droogtes en tyfoons, voor extra druk op de landbouw en de vele gemeenschappen die daarvan afhankelijk zijn. Niet enkel voor hun eigen voedsel, maar ook voor hun inkomsten. In 2022 werkte 24% van de Filipijnse werkkrachten in de landbouw. (bron: psa.gov.ph) Ter vergelijking, in België was dat 1.18%. (bron: Statistiek Vlaanderen, opgevraagde cijfers)

Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, zet CDPC onder meer in op het versterken van weerbare landbouwpraktijken en het bekomen van een stabieler inkomen voor boeren en boerinnen. Julie: “Inheemse landbouwers zijn het eerste slachtoffer van de klimaatopwarming, terwijl ze met agro-ecologische praktijken de biodiversiteit en ecosystemen beschermen. Als wereldburgers moeten we druk zetten op onze overheden om de rechten en de kracht van inheemse volkeren te erkennen en respecteren.”

Rhoda: “Land is leven en zonder land is er geen leven. Het beschermen van land en traditionele landbouw is dus van levensbelang. Mogelijke oplossingen liggen in het gebruik van traditionele rijstsoorten, de teelt van alternatieve gewassen zoals zoete aardappelen, diversificatie van landbouwmethoden en verbeterde irrigatietechnieken. Door deze strategieën te ondersteunen, dragen we bij aan een duurzamere toekomst voor zowel de lokale gemeenschappen als de planeet als geheel.”

Als internationale ngo staan we naast landbouwers in de Cordillera. Jouw steun helpt hen veilig bijeenkomsten te organiseren, juridische ondersteuning te bieden en hun gemeenschappen weerbaarder te maken.

👉 Doneer vandaag.

Zodat hun strijd voor rechtvaardigheid ook morgen kan doorgaan.

—

_{Foto bovenaan: In 2023 protesteerden inheemse gemeenschappen in de Cordillera en Sierra Madre tegen waterkrachtprojecten die hun rivieren, voorouderlijke gronden en levenswijze bedreigen. © CDPC}

_{[1] De termen ‘Globale Noorden’ en ‘Globale Zuiden’ vervangen in de sector van de internationale samenwerking de klassieke Noord-Zuid-tweedeling, die het hulpverhaal bestendigt en ongelijkheid in stand houdt. Hoewel de termen nuttig zijn binnen een systeemanalyse van machtsongelijkheid, helpen ze niet bij het doorbreken van vastgeroeste noord-zuid-relaties. (bron: dekoloniseren.nu)}